२४ आश्विन,धरान
माओवादी आन्दोलनका उपलब्दीहरुलाई रक्षा गर्दै,राजनैतिक स्थाइत्व,भष्ट्रचार रहित शुसासन सहितको प्रतक्ष जनताबाट निर्वाचित राष्ट्रपतिय शासन ब्याबस्था,सामाजिक न्याय स्थापित गर्दै,राष्ट्रिय स्वाधिनता वा सम्प्रभुताको जगेर्ना गर्न,हाम्रै जिवनकालमा हाम्रै पार्टी र नेतृत्व मार्फत आर्थिक समृद्धि गर्दै समाजवाद सम्म पुग्न आदि लगायत मुद्दाहरु स्थापना गर्दै छरिएर रहेका वामपन्थी शक्तिहरुलाई एकतृत गर्न २०७४/०६/१७ गते सपना जस्तो ९०डिग्री फरक वाम शकतिहरुको तत्काललाई एतिहासिक चुनाबी तालमेल उत्तररार्धमा पार्टी एकता गर्ने घोषणा भाएकोमा हामी खुशी नै हुनु पर्छ।
यद्यपि चुनाब पछि,एमाले,माओवादी लगायतका बाम पार्टीहरु एकता गर्ने नै हो भने सहिद बेपत्ताहरुको अवस्था के हुने?,पहिचानको मुद्दा कसरी सम्बोधन गर्ने?धर्म निरपेक्षताको मुद्दालाई अादि बाटैमा छोड्ने कि?राज्य शत्तामा आदिबासी जनजाती उत्पिडित,अल्पसख्यक,महिलाहरुको सहभागी हुने समाबेसी समानुपातिक प्रतिनिधित्वको आधार के हुने?
संघियताको मुद्दा के गर्ने?माक्सबाद,लेलिनबाद र माओवाद(मालेमा)वाद हाम्रो मार्गदर्शक सिदान्त मानिने नमानिने?एमालेको स्व.नेता मदन भनडारीबाट प्रतिपादित सिदान्त जनताको बहुदलिय जनबाद(जवज) हामीले मान्ने हो?अादि बिषयहरुमा गम्भीर बहस गरि निश्कर्षमा निकालेर मात्र पार्टी एकता गर्न सकिने कुरामा हामी स्पष्ट हुन जरुरत छ। अन्यथा.......परिस्थितिले जटिल मोड नलेला भन्न सकिन्न। विचार:सन्तोष लिम्बु माओवादी केन्द्रका सदस्य
